Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Επιτέλους, ξύπνημα!

Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούν και το ένα γεγονός, από το πιο απλό έως το πιο σημαντικό, διαδέχεται το άλλο χτίζοντας τον βίο και την πολιτεία του καθενός. 

Αν όλα αυτά τα γεγονότα που διαδραματίζονται μέσα την καθημερινότητα δεν ευχαριστούν τους ανθρώπους εκείνοι  κάνοντας χρήση του αισθήματος της αυτοσυντήρησης ελπίζουν, ονειρεύονται πως θα αλλάξουν τα πράγματα και παλεύουν και προσπαθούν για αυτό.

Κι έτσι, περνούν τα χρόνια και συχνά (αν όχι πάντα) μια σκέψη που δεσπόζει ανάμεσα σε άλλες είναι η «Μα κανένας καλός;». Ώσπου έρχεται η στιγμή που ξυπνάς, εξετάζεις τα γεγονότα κι απ’ την άλλη πλευρά τους, δηλαδή από εσένα. Καταλαβαίνεις, συνειδητοποιείς και καταλήγεις με μαθηματική ακρίβεια στο γεγονός ότι δεν φταίνε οι άλλοι αλλά εσύ! Εσύ πού πίστευες ότι αξίζεις, ότι είσαι ένας ωραίος  άνθρωπος και πάλευες για την αυτοβελτίωσή σου δεν είσαι παρά ένα τίποτα. Δεν έχεις καμία απολύτως αξία για να ασχοληθεί ο άλλος μαζί σου, για να σε βάλει στη ζωή του. Απλά τα πράγματα, εαυτέ μου ΔΕΝ αξίζεις.-

Μεγάλη συνειδητοποίηση! Και τότε θωρακίζεσαι ακόμη περισσότερο μέσα στον εαυτό σου, μέσα στους τοίχους που έφτιαξες και συνεχίζεις να φτιάχνεις γύρω σου, εγκαταλείποντας οριστικά την ιδέα ότι κάτι θα τους γκρεμίσει κι έτσι θα μπορέσεις κι εσύ να φορέσεις ένα χαμόγελο από εκείνα της ψυχής, τα αληθινά. 

Ας μην το παιδεύουμε, είναι τόσο μα τόσο απλό: Δεν ήρθαν όλοι οι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη για να είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου