Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Τα επόμενα Χριστούγεννα...

Βυθίστηκα στην πολυθρόνα μου κρατώντας το αγαπημένο μου βιβλίο. Το να τρυπώσω σε ένα σπίτι μιας παριζιάνικης γειτονιάς μαθαίνοντας για τον Leonhard Euler μου ήταν σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγω από το ψεύτικο και πικρό κόσμο των Χριστουγέννων.
Για πολλοστή φορά, η ευχή μου "Ας είναι τα επόμενα Χριστούγεννα ευτυχισμένα" έμεινε ανεκπλήρωτη. Να είναι άραγε τα επόμενα ευτυχισμένα; Δύσκολη ευχή...

Δρόμοι, σπίτια, τα πάντα σχεδόν τυλίχθηκαν μέσα στα φώτα και την ασημόσκονη χάρη στη γιορτινή ατμόσφαιρα που επιβάλλουν οι μέρες αυτές. Ναι, όμορφα είναι!
Είναι όμως κι αυτό ψεύτικο, επιφανειακό γιορτινό κουστούμι στους ανθρώπους που με κανέναν τρόπο δεν μπορώ να αντέξω. Εγκάρδιες (υποτίθεται) ευχές, καλοσύνη και αγάπη απλά και μόνο για τον εντυπωσιασμό και στο βάθος η έννοια του απάνθρωπου. 
Ποτέ δεν θα μου λυθεί η απορία πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τόσο ευγενικός, να επικροτεί τις ψυχικές αρετές, την αγάπη, την καλοσύνη και την ίδια στιγμή να απορρίπτει κάθε δική μου έκφραση αγάπης, κάθε ευχή, ακόμα και την ημέρα των Χριστουγέννων. Ο πιο σίγουρος τρόπος για να δεις τον χειρότερο, απάνθρωπο θα έλεγα, χαρακτήρα ενός ανθρώπου είναι να τον αγαπήσεις, να τον αντιμετωπίσεις δίνοντάς του τον καλύτερο εαυτό σου. Φτάνεις στο σημείο, με τον τρόπο σου, να εκλιπαρείς για λίγη καλοσύνη, για μια στάλα αγάπης δίνοντας εσύ ακόμα περισσότερη και στο τέλος εισπράττεις την απόρριψη την ακύρωση και τα φωτεινά σου Χριστούγεννα βυθίζονται για άλλη μια φορά στο γκρίζο... 

Γι' αυτό λοιπόν, αφήνεσαι να ταξιδέψεις παρέα με τον Denis Guedj στις σελίδες ενός βιβλίου ανάμεσα στους κατοίκους της οδού Ραβινιάν στο Παρίσι, παρέα με έναν παπαγάλο και τους μεγαλύτερους μαθηματικούς όλων των εποχών...

Ας είναι τα επόμενα Χριστούγεννα ευτυχισμένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου