Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Σκέψεις της νύχτας... (1)

Τον είδα και πάλι να περνάει από μπροστά μου μετά από χρόνια. Τρία - τέσσερα θαρρώ, δεν ξέρω αν τα λες πολλά ή λίγα, ήταν όμως αρκετά για να σβήσουν την ελπίδα, τη διάθεση για να κοιτάξεις έστω κι απ' τις γρίλιες να δεις να περνά...

Μια φωνή που σ' αγκαλιάζει και σε χαϊδεύει χωρίς να χρειάζεται να απλώσει τα χέρια. Ένα "Σε κρατάω", αρκούσε για να φύγει το κρύο, να ζεσταθεί η ελπίδα και να αρχίσεις σιγά-σιγά να συνειδητοποιείς ότι ζεις, πως τελικά τα όνειρα, όχι μεγάλα, και η προσμονή για κάτι όμορφο υπάρχει ακόμα.

Ναι σας λέω, τον είδα... Έρωτας ήταν, ή διαφορετικά, θεμέλιο για συντρίμμια

(συνεχίζεται...)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου